Aan dit boek heeft Chris Elzinga een bijdrage geleverd onder de titel ‘Hoezo verbonden met de natuur? Over de belemmeringen van ego en het verlangen van de ziel’. Hij gaat in op de vraag waarom het voor mensen in de westerse wereld zo moeilijk is zich met de natuur verbonden te voelen.
Auteurs: Ilse Bulhof, Chris Elzinga, Sjoerd hertog, Koos Leemker, Angela Roothaan, Hans Sevenhoven, Willem Marie Speelman en Birgit Verstappen (Valkhof Pers, 2007).
Uit de inleiding
“Eigenlijk lijkt het heel eenvoudig. Wij dragen zorg voor andere mensen in de mate waarin wij ons positief met elkaar verbonden voelen. Hoe meer iemand ons op een open en ontvankelijke manier nabij is, hoe meer we van binnenuit de aandrang voelen om zorg te dragen wanneer die ander dat nodig heeft. Cruciaal hierin is dat er een relatie is die gebaseerd is op waardering. Als die er niet is, wanneer we vreemden voor elkaar zijn, kunnen we elkaar de ergste dingen aandoen.
Dit simpele mechanisme geldt ook voor onze verhouding tot de natuur. Naarmate we ons meer vanuit waardering verbonden voelen met de natuur zullen we daar ook meer zorg voor willen dragen. Die beweging komt van binnenuit. Dan hebben we geen uitgebreid stelsel aan wetten en regels, verboden en geboden nodig om te garanderen dat we de natuur niet vernietigen. Is de overheid daar in haar milieubeleid niet naar op zoek, als ze spreekt over “verinnerlijking van natuurwaarden”?
Als het zo simpel is, waarom gaan we dan in onze westerse samenleving zo onzorgvuldig met natuur en milieu om? Wat belemmert ons om verbondenheid met de natuur als iets positiefs te ervaren? En hoe kunnen we tot dat soort ervaringen komen, waardoor zorg voor de natuur vanzelfsprekend en van binnenuit gevoeld en gevoed wordt? In deze bijdrage wil ik op zoek gaan naar antwoorden op deze vragen.”
Klik hier om het hele artikel te downloaden.
Geef een reactie