De verborgen schat van innerlijke kinderen

Wat is eigenlijk het doel van het werken met innerlijke kinderen? Waarom zou je je in die oude frustraties van vroeger willen verdiepen? Het antwoord is simpel: elk innerlijk kind draagt een schat met zich mee, een zielskwaliteit die vraagt om opgenomen te worden in je volwassen bewustzijn.

Omarm de gevoelens die door je heen gaan

In eerdere blogs over innerlijke kinderen heb ik aangegeven dat innerlijke kinderen liefdevolle aandacht nodig hebben. Innerlijke kinderen dragen allerlei gevoelens met zich mee die je in je vroege jeugd niet goed kon verwerken, omdat er niemand was die oog had voor wat je toen daarvoor nodig had.

Als je nu, als volwassene, die gevoelens en de behoefte om daarin gezien te worden in jezelf herkent, kan je een pad van heling inslaan. Zeker in het begin kan het belangrijk zijn om je in dit proces te laten begeleiden door iemand die dit terrein van het innerlijk kent.

Je kunt zo leren verdriet in jezelf te voelen en – als het verbonden is met vroege ervaringen – dit verdriet met liefde te omarmen, zoals je een klein verdrietig kind zou troosten. Op eenzelfde manier kun je leren je boosheid te voelen en als daarin frustraties uit je jeugd doorklinken, leer je te doen wat je met een boos kind zou doen. Verwelkom die boosheid, voel de energie ervan door je lijf gaan en vraag met mildheid en begrip aan dit innerlijke kind wat hem/haar eigenlijk zo boos maakt. Stel het kind in je gerust. Blijf bij zijn/haar gevoelens, geef die de ruimte.
Belangrijk is dit te doen vanuit je volwassen bewustzijn. Acteer die gevoelens niet uit. Je zult merken dat het innerlijke kind zich geleidelijk ontspant. Je kunt dat voelen als een wegebben van spanning in je lichaam.

Het verschil met vroeger is, dat jij nu die gevoelens kunt leren (ver-)dragen, die verbonden zijn met je ervaringen als kind. Je ouders of andere verzorgers waren daar niet toe in staat. Wat toen niet mocht bestaan werd miskend en daardoor kon het niet tot volwassenheid groeien.

Wat is de schat van innerlijke kinderen?

Een innerlijk kind is eigenlijk een psychische structuur, een vorm, een ‘Gestalt’ waarin je een kind kunt herkennen zoals je vroeger in specifieke omstandigheden was. Het in aanwezig in je bewustzijn, compleet met leeftijd, gevoelens, manier van waarnemen van de wereld etc. Als zo’n innerlijk kind zich ontspant – als deze structuur oplost, als jij dus ontspant – kan een ‘schat’ vrij komen die in die kindstructuur opgesloten heeft gezeten. Dit is het vooruitzicht dat ik je in dit blogartikeltje wil laten zien.

Als een boos innerlijk kind zich leert ontspannen kan het in jou op een verrassende manier aanvoelen als een toename van levenslust en levensenergie. Het kan aanvoelen als een soort van blijheid of opgetogenheid in het ervaren van kracht.

Als een verdrietig kind zich leert ontspannen kan het zijn dat je je vol liefde gaat voelen of heel mild. Het kan zijn dat je je geraakt voelt door de gevoeligheid van dat kind. Je voelt je hart open gaan, ook voor andere mensen.

Als het bange kind in je de angst los kan laten kan het zijn dat je een soort van puurheid, van onschuld in jezelf voelt opkomen.

De kostbaarheid van mijn wezen

Ik weet nog heel goed dat de therapeute die me een paar jaar geleden begeleidde me in een sessie vroeg: “Wat voor talent neem je in dit innerlijke kind waar?” Tot dan toe was ik ervan uitgegaan dat de therapie er vooral om ging om pijn, verdriet e.d. op te lossen die verbonden was met het kind dat ik vroeger was. Dat daar ook iets waardevols in verborgen zou kunnen zijn was nieuw voor me.

In dat moment realiseerde ik me dat de vingertoppen van mijn rechterhand op mijn hartgebied rustten. Blijkbaar beschermde die hand iets. Toen ‘zag’ ik met mijn ‘innerlijk zien’ een intens wit licht in mijn hart dat buiten de grenzen van mijn hart begon te stralen. Tegelijkertijd besefte ik dat ik vroeger zo de kostbaarheid van mijn ziel had beschermd. Dat bleek de schat te zijn die ik sindsdien verborgen had gehouden. Deze ervaring heeft mijn hele idee over wat innerlijke kinderen voor psychische structuren zijn aanzienlijk veranderd.

Gedicht ‘De grote en de kleine’

In het afgelopen najaar heb ik een cursus gegeven over ‘Leer je innerlijke kinderen kennen’. Een van de cursisten, Sandra van der Zon, schreef een gedicht over hoe zij de wisselwerking had ervaren tussen een innerlijk kind en haar volwassen bewustzijn:

De grote
kan alles
de kleine
weet alles
de grote
leeft alles
de kleine
ziet alles
de grote
zorgt voor alles
de kleine
vraagt alles
de grote
geeft alles
de kleine
voelt alles
de grote en de kleine
zijn alles
voor elkaar
genezen aan elkaar
hechten aan elkaar
zijn er

Sandra van der Zon, 14-10-2015

Dit gedicht eindigt met een opgaan van kind en volwassene in één bewustzijn. De kindstructuur lost op in het grote, volwassen bewustzijn.

Meer over dit onderwerp

In de volgende serie blogs over dit thema wil ik beschrijven hoe zo’n proces van integratie van kindstructuren kan verlopen en wat je daarin tegen kunt komen.